Hierbij nog enkele foto's van een bijzonder leuke bijeenkomst in de tuin van Jean-Paul
Hier vinden jullie de links naar de presentaties van Lieze, Tilde en Bart :
zondag 11 september 2016
Post-reunie bij Jean-Paul - Fotos & Powerpoint presentations
Hierbij nog enkele foto's van een bijzonder leuke bijeenkomst in de tuin van Jean-Paul
zaterdag 4 juni 2016
Sicilië dag 8 : Mazara del Vallo - Isola di Mozia
Partenza per Mazara del Vallo ( 31 kms) Visita guidada (Cattedrale - Satiro danzante - Pza della Republica - Chiesetta di S. Nicolo Regale - Chiese di S. Michele & S. Veneranda)
Mazara del Vallo (51.000 inw.), 23 km ten zuidoosten van Marsala, ademt de sfeer van de Maghreb.
Op het plein bij de haven, de plek waar in de 9de eeuw de Arabieren aan land gingen om Sicilië te veroveren, knielen tegenwoordig aan het begin en het einde van de ramadan honderden mensen neer om te bidden richting Mekka. De imam komt uit Palermo, de luidsprekers zijn geleend van de katholieke pastoor. Ongeveer 5000 moslims bewonen de labyrintachtige kasba. De meesten werken voor de grootste vissersvloot van Italië, anderen in de wijn- of olijfgaarden of in de bouw. ’s Ochtends vroeg (3-6 uur), als de viskotters binnenlopen, wordt luid op de beste vis geboden, die vervolgens in koelwagens wordt afgevoerd.
Un rudere recintato è tutto ciò che resta della Chiesa gesuitica di S. Ignazio, fondata nel 1701. Sopravvive la facciata, in pietra da intaglio, di stile barocco. Anche i campanili gemelli sono stati demoliti per sicurezza, in seguito ai bombardamenti del 1943.
Sul ricco portale d’ingresso è sostenuto in un fregio tondo il busto marmoreo del Santo, opera del Marabitti. Archi e colonne facevano parte della pianta ellittica originale, con cappelle lungo le pareti: pennacchi e finestre, zoccoli, punti, capitelli e dadi soprastanti che davano una sensazione di movimento e di agilità a tutto il disegno. E ancora un esempio dell’arte di Angelo Italia e Giacomo Napoli, insigni architetti del tempo, cui si deve pure la costruzione del celeberrimo Collegio della Compagnia di Gesù.
We wandelen door de nauwe straatjes van de Casbah met zijn vele mozaïeken.
La storia del Teatro Garibaldi s’incrocia con la scena politica e culturale di Mazara del Vallo agli inizi dell’800. Terminata la dominazione borbonica, che sancì il passaggio dei potere al Comitato Cittadino, il popolo volle edificare un teatro che rappresentasse il riscatto per le sofferenze dovute al regime.
Il Teatro all’esterno non presenta caratteristiche architettoniche di rilievo, mentre all’interno si nota subito la classica forma del teatro verdiano, quella a forma di ferro di cavallo. Superato l’ingresso ci sono due piccole scale che portano al duplice ordine di palchi e al loggione, mentre in basso la platea conta una cinquantina di posti. In totale il Teatro Garibaldi può ospitarne un centinaio.
Interamente realizzato in legno, il Teatro Garibaldi presenta dei palchi decorati con scende del folklore siciliano, elementi pittorici e ornamenti in onore dell’eroe dei due mondi. Una serie di decorazioni in legno rivestite di oro zecchino sono ancora visibili, mentre la copertura lignea raffigurava la dea Venere circondata da amorini in mezzo a un cielo stellato.
Tanti spettacoli si svolsero all’interno di questo piccolo teatro e, molti, degni dei cartelloni dei grandi teatri siciliani e italiani. Opere liriche, operette e spettacoli di Rossini, Bellini, Puccini, Mascagni e Verdi, giusto per citarne qualcuno.
Dietro lo pseudonimo "Hajto" si nasconde il sindaco di Mazara del Vallo, Nicola Cristaldi (nella foto), che con la figlia Francesca da anni crea opere in ceramica. I lavori sono stati donati al Comune e sono in mostra nelle strade e nelle piazze della cittadina trapanese.
Mazara del Vallo (51.000 inw.), 23 km ten zuidoosten van Marsala, ademt de sfeer van de Maghreb.
Op het plein bij de haven, de plek waar in de 9de eeuw de Arabieren aan land gingen om Sicilië te veroveren, knielen tegenwoordig aan het begin en het einde van de ramadan honderden mensen neer om te bidden richting Mekka. De imam komt uit Palermo, de luidsprekers zijn geleend van de katholieke pastoor. Ongeveer 5000 moslims bewonen de labyrintachtige kasba. De meesten werken voor de grootste vissersvloot van Italië, anderen in de wijn- of olijfgaarden of in de bouw. ’s Ochtends vroeg (3-6 uur), als de viskotters binnenlopen, wordt luid op de beste vis geboden, die vervolgens in koelwagens wordt afgevoerd.
Hoofdattractie van
het stadje is het
Museo del Satiro, dat is ondergebracht in een voormalige kerk. De publiciteitstrekker is een levensgroot bronzen beeld van een dansende sater, een van de indrukwekkendste beeldhouwwerken uit de Hellenistische periode. Het beeld raakte in 1997 verstrikt in de netten van een viskotter uit Pantelleria.
Museo del Satiro, dat is ondergebracht in een voormalige kerk. De publiciteitstrekker is een levensgroot bronzen beeld van een dansende sater, een van de indrukwekkendste beeldhouwwerken uit de Hellenistische periode. Het beeld raakte in 1997 verstrikt in de netten van een viskotter uit Pantelleria.
Un rudere recintato è tutto ciò che resta della Chiesa gesuitica di S. Ignazio, fondata nel 1701. Sopravvive la facciata, in pietra da intaglio, di stile barocco. Anche i campanili gemelli sono stati demoliti per sicurezza, in seguito ai bombardamenti del 1943.
Sul ricco portale d’ingresso è sostenuto in un fregio tondo il busto marmoreo del Santo, opera del Marabitti. Archi e colonne facevano parte della pianta ellittica originale, con cappelle lungo le pareti: pennacchi e finestre, zoccoli, punti, capitelli e dadi soprastanti che davano una sensazione di movimento e di agilità a tutto il disegno. E ancora un esempio dell’arte di Angelo Italia e Giacomo Napoli, insigni architetti del tempo, cui si deve pure la costruzione del celeberrimo Collegio della Compagnia di Gesù.
Het historische
centrum van de stad telt vele kerken waaronder enkele uit de 11de eeuw. De
Arabische invloed is nog duidelijk zichtbaar in de nauwe steegjes. De
belangrijkste bouwwerken in het centrum zijn de kathedraal uit 1694 en de
Normandische, 12de-eeuwse kerk San Nicolò Regale.
 |
| Basilica Catedrale |
Het historische
centrum van de stad telt vele kerken waaronder enkele uit de 11de eeuw. De
Arabische invloed is nog duidelijk zichtbaar in de nauwe steegjes. De
belangrijkste bouwwerken in het centrum zijn de kathedraal uit 1694 en de
Normandische, 12de-eeuwse kerk San Nicolò Regale.
La storia del Teatro Garibaldi s’incrocia con la scena politica e culturale di Mazara del Vallo agli inizi dell’800. Terminata la dominazione borbonica, che sancì il passaggio dei potere al Comitato Cittadino, il popolo volle edificare un teatro che rappresentasse il riscatto per le sofferenze dovute al regime.
Fino a quegli anni c’erano solo rare occasioni ricreative grazie ai teatrini itineranti nelle piazze. Per questo, nell’entusiasmo generale, si decise di procedere con il progetto del nuovo teatro. I lavori furono affidati all’architetto Gaspare Viviani: l’idea era quella di riprendere la struttura del Teatro Garibaldi di Trapani. Grazie ad alcuni fondi che inizialmente erano destinati al porto cittadino, fu individuato il locale e incominciarono i lavori, fino all’inaugurazione del “Teatro del Popolo” il 12 gennaio 1849. Fu solo nel 1862 che fu rinominato “Teatro Garibaldi”.
Il Teatro all’esterno non presenta caratteristiche architettoniche di rilievo, mentre all’interno si nota subito la classica forma del teatro verdiano, quella a forma di ferro di cavallo. Superato l’ingresso ci sono due piccole scale che portano al duplice ordine di palchi e al loggione, mentre in basso la platea conta una cinquantina di posti. In totale il Teatro Garibaldi può ospitarne un centinaio.
Interamente realizzato in legno, il Teatro Garibaldi presenta dei palchi decorati con scende del folklore siciliano, elementi pittorici e ornamenti in onore dell’eroe dei due mondi. Una serie di decorazioni in legno rivestite di oro zecchino sono ancora visibili, mentre la copertura lignea raffigurava la dea Venere circondata da amorini in mezzo a un cielo stellato.
Tanti spettacoli si svolsero all’interno di questo piccolo teatro e, molti, degni dei cartelloni dei grandi teatri siciliani e italiani. Opere liriche, operette e spettacoli di Rossini, Bellini, Puccini, Mascagni e Verdi, giusto per citarne qualcuno. |
| Nicola Cristaldi, il sindaco di Mazara del Vallo |
 |
| De vriendelijke galerist die ons het theater heeft laten kennen |
Abonneren op:
Posts (Atom)